fbpx

Βουβωνοκήλη – Μηροκήλη

Οι κήλες της μηροβουβωνικής χώρας είναι οι συχνότεροι τύποι κηλών τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες: τρεις στις τέσσερις κήλες ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Η βουβωνοκήλη αποτελεί τη συντριπτική πλειοψηφία, με τις μηροκήλες να είναι πολύ σπανιότερες και να αφορούν κυρίως τις γυναίκες. Τουλάχιστον ένας στους τέσσερις άνδρες θα εμφανίσουν βουβωνοκήλη στη διάρκεια της ζωής τους. Είναι συχνή πάθηση, που μπορεί όμως να προκαλέσει προβλήματα χωρίς τη σωστή διαχείριση.

Τι Λέμε Βουβωνοκήλη;

βουβωνοκήληΚήλη γενικώς λέμε ένα αδύναμο σημείο σε κάποιο σημείο του κοιλιακού τοιχώματος, δια μέσου του οποίου προβάλλουν έξω από το χώρο της κοιλιάς σπλάγχνα, που κανονικά βρίσκονται μέσα σε αυτή. Τέτοια αδύναμα σημεία μπορούν να προκύψουν για μια πληθώρα λόγων οπουδήποτε στην κοιλιακή χώρα, αλλά ορισμένες περιοχές έχουν αυξημένα ποσοστά εμφάνισης. Βουβωνοκήλη λέμε την κήλη που εμφανίζεται στη βουβωνική χώρα, και πιο συγκεκριμένα στο βουβωνικό πόρο. Ο βουβωνικός πόρος είναι μια λεπτή σωληνώδης δομή μήκους περίπου 4 εκ., που ενώνει την κοιλιακή χώρα με το όσχεο στους άνδρες, και δια μέσου του οποίου πραγματοποιείται η κάθοδος των όρχεων στο όσχεο κατά την εμβρυϊκή ζωή. Στις γυναίκες, ο βουβωνικός σύνδεσμος περιέχει το στρογγύλο σύνδεσμο της μήτρας, ενώ στους άνδρες το σπερματικό τόνο, που περιέχει τα σπερματικά αγγεία και το σπερματικό πόρο. Σε άνδρες και γυναίκες, μαζί με αυτά τα στοιχεία, ο βουβωνικός πόρος περιέχει και νεύρα που νευρώνουν αισθητικά το περίνεο, την έσω επιφάνεια των μηρών, και τα έξω γεννητικά όργανα (λαγονοβουβωνικό νεύρο και γεννητικός κλάδος του μηρογεννητικού νεύρου).

Ο βουβωνικός πόρος έχει δύο στόμια, ένα έσω και ένα έξω: το έσω «κοιτάζει» την χώρα της κοιλίας, προς τα έξω άνω και πίσω, ενώ το έξω είναι προσανατολισμένο προς τα κάτω, έσω και πρόσω. Μια βουβωνοκήλη μπορεί να είναι ευθεία ή λοξή (ή αλλιώς, άμεση ή έμμεση όπως λέγονται). Στις ευθείες βουβωνοκήλες αδυνατίζει και υποχωρεί το έδαφος του βουβωνικού πόρου, οπότε η κήλη προβάλλει προς τα μπροστά, ενώ στις λοξές το χάσμα προκύπτει από χαλάρωση του έσω στομίου, και το περιεχόμενο της κήλης κατευθύνεται από την κοιλιακή χώρα λοξά προς τα κάτω, κατά μήκος του καναλιού.

Όπως καταλαβαίνουμε από τα ανωτέρω, η βουβωνική περιοχή είναι αρκετά πολύπλοκη, και απαιτείται καλή γνώση της ανατομίας της από το χειρουργό για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις παθήσεις της αποτελεσματικά και με ασφάλεια.

Βουβωνοκήλη: Αίτια και Ποσοστά

 

Οι λόγοι για τους οποίους μπορεί ένας ασθενής να εμφανίσει βουβωνοκήλη είναι αρκετοί και ποικίλοι.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, προϋπάρχει ένα μικρό χάσμα ή μια μικρή ευένδοτη περιοχή εκ γενετής, που με την πάροδο των ετών και τη φυσική έκπτωση της ανθεκτικότητας των ιστών που έρχεται με τα έτη ζωής, αυτό μεγεθύνεται και διαστέλλεται, ως που προκύπτει η κλινικά διαπιστώσιμη κήλη. Κάποιες περιπτώσεις προκύπτουν λόγω γενετικής προδιάθεσης ή γενετικών συνδρόμων, αν και ομολογουμένως αυτές είναι λίγες σχετικά.

Για τους περισσότερους ασθενείς, η κήλη προκύπτει από χρόνια μηχανική καταπόνηση: επαγγέλματα που αφορούν σε παρατεταμένη ορθοστασία ή άρση βαρών (όπως λ.χ. ένστολοι, σώματα ασφαλείας, εργαζόμενοι σε μονάδες παραγωγής, γεωργία ή οικοδομικές εργασίες) έχουν σημαντικά αυξημένα ποσοστά ανάπτυξης κηλών. Ένας άλλος παράγοντας που προδιαθέτει ιδιαίτερα στην εμφάνιση βουβωνοκήλης είναι το αυξημένο σωματικό βάρος: οι παχύσαρκοι ασθενείς εμφανίζουν περισσότερο συχνά κήλες, και έχουν αυξημένο ποσοστό υποτροπής μετά από χειρουργική αποκατάσταση. Η εγκυμοσύνη αποτελεί έναν ακόμη προδιαθεσικό παράγοντα, ιδιαίτερα σε πολυτόκους γυναίκες με πολλές κυήσεις.

Τέλος, κάποιοι ασθενείς έχουν συγκεκριμένα προβλήματα υγείας που τους οδηγούν σε ανάπτυξη βουβωνοκήλης: ασθενείς με χρόνια πνευμονοπάθεια, χρόνιο βήχα, παρατεταμένη λήψη φαρμάκων όπως κορτιζόνη και χρόνια δυσκοιλιότητα έχουν αυξημένα ποσοστά εμφάνισης κήλης, λόγω των αυξημένων πιέσεων που δέχονται τα κοιλιακά τοιχώματα.

Στατιστικά μιλώντας, η αποκατάσταση κηλών της βουβωνικής χώρας είναι από τις συχνότερες παγκοσμίως επεμβάσεις. Υπολογίζεται ότι ετησίως χειρουργούνται για βουβωνοκήλη άνω των 20.000.000 ασθενών σε όλο τον κόσμο. Οι βουβωνοκήλες είναι δέκα φορές συχνότερες στους άνδρες από ότι στις γυναίκες, με το 27%-43% του ανδρικού πληθυσμού συνολικά να τις εμφανίζει στη ζωή του. Για τις γυναίκες το ποσοστό αυτό είναι αρκετά χαμηλότερο, περίπου 3%. Παρά ταύτα, η βουβωνοκήλη παραμένει η συχνότερη κήλη και για τις γυναίκες.

Πώς Θα Καταλάβω ότι Έχω Βουβωνοκήλη;

βουβωνοκήληΈνα μεγάλο ποσοστό ασθενών με βουβωνοκήλη δεν έχουν καθόλου συμπτώματα: το 30% δεν έχει καμία ουσιαστική ενόχληση, ενώ το 50% των ασθενών με βουβωνοκήλη αγνοούν την ύπαρξή της.

Το κύριο σύμπτωμα που καθοδηγεί τη διάγνωση της οποιασδήποτε κήλης είναι το ψηλαφητό μόρφωμα που τη συνοδεύει. Οι περισσότεροι ασθενείς που έρχονται στο ιατρείο για εξέταση έχουν πιάσει μόνοι τους τυχαία ένα εξόγκωμα στην περιοχή της κήλης, που συνήθως ανατάσσεται μόνο του ή με λίγη προσπάθεια όταν ξαπλώνουν, και το οποίο βγαίνει ξανά έξω όταν σηκώνονται, βήχουν ή σφίγγονται.

Το δεύτερο κύριο σύμπτωμα που νιώθουν συχνά οι ασθενείς που έχουν βουβωνοκήλη είναι κάψιμο ή πόνος στη βουβωνική χώρα. Αυτό προκαλείται από τη διαστολή του χάσματος («αυχένας» της κήλης) και την πίεση που ασκεί αυτή στα νεύρα της περιοχής. Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι δεν είναι απαραίτητο να ψηλαφάται η κήλη για να υπάρχει πόνος: πολλές φορές, ειδικά σε μικρές ή αρχόμενες κήλες, μπορεί το πρώτο σύμπτωμα που οδηγεί τον ασθενή στον ιατρό να είναι πόνος ή αίσθημα βάρους. Σε ένα ποσοστό περίπου 10%-12%, οι ασθενείς που προσέρχονται στο ιατρείο με συμπτώματα βουβωνοκήλης από τη μία μεριά, έχουν ταυτόχρονα και δεύτερη κήλη από την αντίπλευρη μεριά του σώματος, που διαπιστώνεται κατά τη διάρκεια της κλινικής εξέτασης.

Σε πιο προχωρημένες περιπτώσεις, μπορεί να εμφανιστούν και πιο ειδικά συμπτώματα, που εξαρτώνται από το είδος και τη φύση των σπλάγχνων που μπαίνουν μέσα στην κήλη. Αυτά μπορεί για παράδειγμα να είναι κατακράτηση ούρων ή ουρολοιμώξεις, αν στη βουβωνοκήλη μπαίνει τμήμα της ουροδόχου κύστεως (κυρίως σε ηλικιωμένα άτομα), ή εναλλαγές στην ποιότητα των κενώσεων μεταξύ διαρροιών και δυσκοιλιότητας, που μπορεί να φτάσει μέχρι και την εντερική απόφραξη και τον ειλεό, αν στο σάκο της κήλης μπαίνει λεπτό ή παχύ έντερο.

Η οριστική διάγνωση μπαίνει κατ’ αρχήν από την κλινική εξέταση του χειρουργού. Πολύ συχνά θα χρειαστεί και κάποιου είδους απεικονιστική εξέταση. Η απλούστερη από αυτές είναι το απλό υπερηχογράφημα βουβωνικής χώρας, το οποίο σε έμπειρα χέρια έχει πολύ καλή διαγνωστική αξία. Σε περιπτώσεις που η διάγνωση είναι δυσδιάκριτη ή το υπερηχογράφημα δε μπορεί να δώσει πολλές πληροφορίες (λόγω λ.χ. παχύσαρκου ασθενούς ή ασθενούς με πολλαπλά χειρουργεία στην περιοχή στο παρελθόν), ενδέχεται να χρειαστεί να γίνει μια αξονική τομογραφία, η οποία θα δείξει ακριβώς πού βρίσκεται η κήλη, τι διαστάσεις έχει, και ποια σπλάγχνα αφορά.

Σε κάθε περίπτωση, ασθενείς που έχουν ξαφνικό, επίμονο πόνο στη βουβωνική περιοχή, ειδικά αν αυτός συνοδεύεται από τάση προς έμετο ή αδυναμία κένωσης ή αερισμού, πυρετό, ή διάταση της κοιλιάς, επιβάλλεται να αναζητούν άμεσα χειρουργική γνώμη, αφού δε μπορεί να αποκλειστεί η πιθανότητα περίσφιξης της κήλης, κάτι που μπορεί να οδηγήσει τον ασθενή σε μια μεγάλη περιπέτεια υγείας.

Τι Λέμε Μηροκήλη;

 

μηροκήληΕκτός από τη βουβωνοκήλη, υπάρχει και άλλο ένα είδος κήλης της βουβωνικής χώρας, και αυτή είναι η μηροκήλη. Συχνά αυτές τις δύο υποκατηγορίες τις συζητάμε από κοινού, αφού αφορούν στην ίδια περιοχή και έχουν παρεμφερή συμπτώματα και αντιμετώπιση, αλλά στην πραγματικότητα η μηροκήλη είναι διαφορετικό είδος κήλης, με άλλα χαρακτηριστικά και ιδιαιτερότητες.

Στη μηροκήλη, όπως λέει και το όνομά της, το έλλειμμα δεν εμφανίζεται στο βουβωνικό πόρο, αλλά στο μηριαίο δακτύλιο: πρόκειται για ένα χώρο κάτω από το βουβωνικό σύνδεσμο, μέσα από τον οποίον πορεύονται τα μεγάλα μηριαία αγγεία που αιματώνουν τα κάτω άκρα αριστερά και δεξιά. Οι μηροκήλες είναι πολύ συχνότερες στις γυναίκες, παρά στους άνδρες, και αφορούν στο 2%-8% του συνόλου των κηλών της βουβωνικής χώρας, ιδιαίτερα σε γυναίκες ηλικιών 40-70 ετών. Παρά ταύτα, η βουβωνοκήλη παραμένει η συχνότερη κήλη των γυναικών. Η κλινική εμφάνιση της μηροκήλης είναι πολύ παρεμφερής με αυτή της βουβωνοκήλης, με τα ίδια συμπτώματα. Η κλινική εξέταση από έμπειρο χειρουργό μπορεί να διαφοροδιακρίνει μεταξύ των δύο, και σε περιπτώσεις αμφιβολίας ένα υπερηχογράφημα ή μια αξονική τομογραφία θα αποκαλύψει το ακριβές είδος της κήλης που ταλαιπωρεί τον ασθενή.

Το πρόβλημα με μία μηροκήλη είναι ότι είναι πολύ πιθανότερη να περισφιχθεί σε σχέση με μια βουβωνοκήλη, με το ποσοστό περίσφιξης να είναι περίπου 15%-20%. Αυτός είναι και ο λόγος που στους πάσχοντες ασθενείς προτείνεται πάντα χειρουργείο για προληπτική επισκευή μηροκήλης. Σε κάθε περίπτωση, απαιτείται καλή γνώση της ανατομίας της περιοχής από το χειρουργό, και εξοικείωση με όλες τις τεχνικές επισκευής, τόσο τις ανοικτές όσο και τις ελάχιστα επεμβατικές (λαπαροσκοπική και ρομποτική επισκευή).

Έχω Βουβωνοκήλη ή Μηροκήλη, Κινδυνεύω από Κάτι;

Οι κήλες της βουβωνικής χώρας αποτελούν εξ’ ορισμού χειρουργικές παθήσεις. Δεν είναι απαραίτητο να χειρουργούνται άμεσα όλες οι κήλες, όπως θα δούμε παρακάτω, αλλά υπάρχει πάντα η πιθανότητα να συμβούν κάποιες επιπλοκές εξ’ αιτίας τους. Ορίστε οι πιο συχνές:

Μη Ανατάξιμη Βουβωνοκήλη

Μια κήλη, όταν εμφανίζεται αρχικά, δεν είναι καν ψηλαφητή, και ίσως απλά εκδηλώνεται με αίσθημα βάρους, πόνου ή καψίματος, ειδικά όταν ο ασθενής πιέζεται. Με την πάροδο του χρόνου και τη συνεχή καταπόνηση, σιγά σιγά ο αυχένας της κήλης αρχίζει και διευρύνεται, ως που και εμφανίζεται το γνωστό εξόγκωμα της κήλης. Στην αρχή η κήλη εξαφανίζεται όταν ο ασθενής χαλαρώνει και ξαπλώνει, οπότε και μειώνεται η πίεση στα τοιχώματα της κοιλίας, και ξαναεμφανίζεται όταν αυτός σφιχτεί, είτε κατά την προσπάθεια για κένωση, είτε σε επίμονο βήχα, είτε από άρση βαρών. Όσο προοδεύει η νόσος, υπάρχει η πιθανότητα τα σπλάγχνα που εισέρχονται στο σάκο της κήλης να «κλειδώσουν» έξω από το χώρο της κοιλίας, και να μη μπορούν να αναταχθούν ούτε με προσπάθεια. Αυτές οι κήλες λέγονται μη ανατασσόμενες, και πρέπει να εκτιμώνται άμεσα από χειρουργό. Όταν μια βουβωνοκήλη γίνεται μη ανατασσομένη, είναι υποψήφια ανά πάσα στιγμή για περίσφιξη, που αποτελεί επείγουσα χειρουργική κατάσταση. Ακόμη και στις περιπτώσεις όπου μια τέτοια κήλη δεν περισφίγγεται, η χρόνια παραμονή των περιεχομένων της κήλης εντός αυτής έχει ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη συμφύσεων με τον κηλικό σάκο, κάτι που κάνει το αναπόφευκτο μελλοντικό χειρουργείο πιο δύσκολο για το χειρουργό – και επομένως πιο επικίνδυνο για τον ασθενή.

Οξεία Περίσφιξη

Όταν εγκλωβιστεί κάποιο ενδοκοιλιακό όργανο εντός του σάκου μιας κήλης, ο στενός αυχένας της κήλης εμποδίζει την απομάκρυνση του φλεβικού αίματος από αυτό, με αποτέλεσμα το όργανο να εμφανίζει προοδευτικά οίδημα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα ωρών, το εγκλωβισμένο σπλάγχνο να μη μπορεί πλέον να αιματωθεί ικανοποιητικά, οπότε ισχαιμεί και νεκρώνεται. Το αποτέλεσμα είναι συχνά διάτρηση εντέρου και περιτονίτιδα: πρόκειται για μια επικίνδυνη και απειλητική για τη ζωή κατάσταση, που απαιτεί άμεσα χειρουργείο. Το πρόβλημα είναι ότι σε μολυσμένες συνθήκες δε μπορεί να τοποθετηθεί πλέγμα για την επισκευή της κήλης, που σημαίνει ότι, ακόμη και αν ο ασθενής αναρρώσει επιτυχώς από την περίσφιξη, θα χρειαστεί σε μεγάλο ποσοστό δεύτερη χειρουργική επέμβαση για την οριστική επισκευή της κήλης.

Διαταραχές Κενώσεων – Ειλεός Εντέρου

Είναι αρκετά συχνό, ειδικά όταν πρόκειται για μεγαλύτερη σε μέγεθος βουβωνοκήλη, το σπλάγχνο που εισχωρεί στο σάκο της κήλης να είναι κάποιο τμήμα λεπτού η΄ παχέος εντέρου. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ενδέχεται το τμήμα εντέρου αυτό να αποφράσσεται στον αυχένα της κήλης, με αποτέλεσμα να εμποδίζεται η φυσιολογική λειτουργία του. Οι ασθενείς αυτοί περιστασιακά εμφανίζουν συμπτώματα ειλεού (αδυναμία να περάσουν αέρια ή να ενεργηθούν, εμετούς, πρήξιμο στην κοιλιά και πόνο). Αρκετά από τα επεισόδια λύνονται μόνα τους, οπότε ο ασθενής εμφανίζει εναλλαγές μεταξύ διαρροιών και δυσκοιλιότητας. Φυσικά, αυτό είναι εξαιρετικά ενοχλητικό, αλλά και επικίνδυνο: ανά πάσα ώρα και στιγμή, η κήλη μπορεί να γίνει μη ανατάξιμη, και πλέον απαιτεί χειρουργική θεραπεία για να αποφευχθούν πιο σοβαρά προβλήματα, ΄όπως αυτά που περιγράφονται ανωτέρω.

Πρέπει να Χειρουργηθώ;

Πριν την οποιαδήποτε συζήτηση για το αν χρειάζεστε ή όχι χειρουργείο, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι η μοναδική θεραπεία για οποιοδήποτε είδος κήλης είναι η χειρουργική. Δεν υπάρχει φαρμακευτική ή άλλη αγωγή που να μπορεί να αναστρέψει μια κήλη που έχει ήδη αναπτυχθεί και να την εξαφανίσει.

Η απλή ύπαρξη μιας βουβωνοκήλης δε σημαίνει αναγκαστικά ότι πρέπει να χειρουργηθεί. Ένα μεγάλο ποσοστό ασθενών με βουβωνοκήλη είναι ασυμπτωματικοί και μπορεί να έχουν την κήλη τους για πολλά χρόνια, χωρίς καν να το γνωρίζουν, πολλώ δε μάλλον να τους ενοχλήσει. Όταν ο ασθενής αρχίζει να έχει συμπτώματα, πλέον έχει νόημα η συζήτηση για χειρουργείο.

Παλαιότερα, όταν ένας ασθενής διεγιγνώσκετο με βουβωνοκήλη, ο χειρουργός πρότεινε άμεσα χειρουργική επισκευή. Τις τελευταίες δεκαετίες, έχει μελετηθεί σε μεγάλες πολυκεντρικές μελέτες αυτή η παλιά, παγιωμένη συνήθεια, και τα αποτελέσματα έχουν δείξει ότι όταν ένας ασθενής δεν έχει συμπτώματα και δεν ενοχλείται από την κήλη του, μπορεί απλώς να την παρακολουθεί τακτικά. Βεβαίως, σε αυτές τις περιπτώσεις, ο χειρουργός που κάνει τη διάγνωση ενημερώνει τον ασθενή για τους πιθανούς κινδύνους και τα έκτακτα συμβάματα που μπορεί να εμφανιστούν, και ο ασθενής γνωρίζει ότι αν εμφανίσει κάποια μεταβολή στην κλινική του εικόνα ή παρουσιάσει μια έκτακτη επιδείνωση, πρέπει να αναζητήσει άμεσα χειρουργική βοήθεια.

Οι ασθενείς με μηροκήλη είναι μια εντελώς διαφορετική περίπτωση: όπως εξηγήθηκε ανωτέρω, οι μηροκήλες έχουν πολύ μεγαλύτερα ποσοστά αυτόματης περίσφιξης, επομένως σε αυτούς τους ασθενείς προτείνεται η προληπτική επισκευή της κήλης το συντομότερο δυνατό μετά τη διάγνωση.

Έχοντας πει αυτό, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι από τους ασθενείς που έχουν ασυμπτωματικές βουβωνοκήλες υπό παρακολούθηση, εν τέλει σε βάθος επταετίας οι μισοί σχεδόν θα αναγκαστούν να χειρουργηθούν για το πρόβλημά τους. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίον οι περισσότεροι ασθενείς με βουβωνοκήλη επιλέγουν να χειρουργηθούν προκαταβολικά: επισκευάζοντας την κήλη πριν αυτή προκαλέσει προβλήματα, προλαμβάνουν τυχόν δυσάρεστες εξελίξεις στην πορεία, και ξενοιάζουν από την ανάγκη για τακτική παρακολούθηση και επαγρύπνηση. Αυτονόητο είναι ότι ασθενείς που έχουν συμπτώματα όπως πόνο, βάρος, ενοχλήσεις στη βουβωνική χώρα ή επεισόδια μη αναταξιμότητας έχουν απόλυτη ένδειξη για χειρουργείο. Σε κάθε περίπτωση, ο χρόνος διεξαγωγής του χειρουργείου καθώς και ο τύπος του χειρουργείου συζητούνται και αποφασίζονται σε προσωπικό επίπεδο μεταξύ χειρουργού και του κάθε ασθενούς εξατομικευμένα.

Τι Τύπο Χειρουργείου Να Επιλέξω;

Λαπαροσκοπική Αποκατάσταση

Τη σήμερον ημέρα, η πλέον ενδεδειγμένη μέθοδος για την αποκατάσταση μιας βουβωνοκήλης είναι η λαπαροσκοπική. Ο χειρουργός αποκτά πρόσβαση στο χώρο της κήλης, με τρεις μικρές οπές μισού ως ενός εκατοστού, και πραγματοποιεί όλη την επέμβαση μέσα από αυτές, με χρήση ειδικών λεπτών και μακριών εργαλείων, βλέποντας το χειρουργικό πεδίο μέσα από οθόνες στο χώρο του χειρουργείου. Η λαπαροσκοπική επισκευή γίνεται είτε από το εσωτερικό της κοιλιάς (μέθοδος TAPP – διακοιλιακή προπεριτοναϊκή επισκευή), είτε απ’ ευθείας στο χώρο της κήλης ακριβώς έξω από την κοιλιακή χώρα (μέθοδος TEP – όλως εξωπεριτοναϊκή επισκευή). Και στις δύο περιπτώσεις, η κάθε μία με τις δικές της ενδείξεις και ιδιαιτερότητες, ο χειρουργός ανατάσσει την κήλη εκ των έσω, εντοπίζει το χάσμα, και τοποθετεί ένα ειδικό πλέγμα με τρόπο που να καλύψει το έλλειμμα με επαρκές περιθώριο έτσι ώστε να μειωθούν οι πιθανότητες υποτροπής της κήλης.

Τόσο η TEP, όσο και και η TAPP, είναι πλέον καθιερωμένες, παγκοσμίως δοκιμασμένες μέθοδοι αποκατάστασης βουβωνοκηλών και μηροκηλών, με μεγάλες σειρές ασθενών, που δεν υστερούν σε τίποτα σε σχέση με την ανοικτή χειρουργική του παρελθόντος ως προς την αποτελεσματικότητα της θεραπείας. Απεναντίας, έχουν όλα τα πλεονεκτήματα της ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής: μικρές τομές, ελάχιστος ως καθόλου μετεγχειρητικός πόνος, άμεση κινητοποίηση του ασθενούς, μείωση του χρόνου νοσηλείας και των μετεγχειρητικών επιπλοκών της κλασικής χειρουργικής, μειωμένα ποσοστά μετεγχειρητικής μόλυνσης του τραύματος, και άμεση επιστροφή του ασθενούς στην καθημερινότητά του. Υπάρχουν μάλιστα περιπτώσεις ασθενών όπου η λαπαροσκοπική επισκευή μιας κήλης προτείνεται ιδιαίτερα, όπως σε ασθενείς που έχουν υποτροπή βουβωνοκήλης μετά από ανοικτή επισκευή, σε ασθενείς με αμφοτερόπλευρες κήλες (επειδή μπορεί από τις ίδιες τομές να επισκευαστούν στο ίδιο χειρουργείο και οι δυο κήλες), καθώς και σε ασθενείς όπου δεν είναι σαφές από τις προεγχειρητικές εξετάσεις αν τελικώς πάσχουν από βουβωνοκήλη ή μηροκήλη. Φυσικά, πάντα υπάρχει η περίπτωση να χρειαστεί κατά τη διάρκεια της επέμβασης η μετατροπή του χειρουργείου σε ανοικτό, αλλά η παρουσία χειρουργού έμπειρου στην αποκατάσταση κηλών, καθώς και ο σύγχρονος τεχνικός εξοπλισμός, μειώνουν κατά πολύ τις πιθανότητες.

Ανοικτή Χειρουργική

Η παραδοσιακή τεχνική αποκατάστασης των βουβωνοκηλών είναι η ανοικτή επισκευή. Αυτή γίνεται με μια τομή μεγέθους 3 ως 6 ή και περισσότερων εκατοστών στη βουβωνική χώρα, αναλόγως του μεγέθους της κήλης και του αν έχουν γίνει προηγουμένως προσπάθειες επισκευής. Ο χειρουργός αναγνωρίζει και παρασκευάζει διαδοχικά τα στρώματα των ιστών, ξεκινώντας από το δέρμα και φτάνοντας ως το έδαφος του βουβωνικού πόρου, εντοπίζει το έλλειμμα, ανατάσσει την κήλη, και επισκευάζει το χάσμα. Η επισκευή μπορεί να γίνει με χρήση πλέγματος ή και χωρίς. Τη σήμερον ημέρα, προτιμάμε σχεδόν πάντα τη χρήση πλέγματος, αφού μειώνει αισθητά τα ποσοστά υποτροπής και κάνει την επισκευή πιο αξιόπιστη. Επισκευή χωρίς χρήση πλέγματος γίνεται σχεδόν αποκλειστικά σε περιπτώσεις ασθενών που χειρουργούνται επειγόντως υπό περίσφιξη, στους οποίους το περιβάλλον είναι ρυπαρό και δε μπορεί να τοποθετηθεί πλέγμα για να αποφευχθεί πιθανός κίνδυνος μόλυνσης. Η ανοικτή επισκευή έχει επίσης νόημα σε ασθενείς που προσέρχονται με υποτροπή βουβωνοκήλης μετά από παλαιότερη λαπαροσκοπική επισκευή, καθώς και σε ασθενείς με εξαιρετικά βαρύ ιστορικό και πολλά προβλήματα υγείας, που δε μπορούν να λάβουν γενική αναισθησία και πρέπει να χειρουργηθούν υπό επισκληρίδιο αναισθησία. Τέλος, ασθενείς που έχουν προηγηθείσες επεμβάσεις στην περιοχή όπως προστατεκτομή ή παλαιότερο γυναικολογικό ογκολογικό χειρουργείο (ιδίως σε συνδυασμό με ακτινοβόληση της πυέλου), ενδεχομένως να μη μπορέσουν να χειρουργηθούν λαπαροσκοπικά και να χρειαστεί να υποβληθούν σε ανοικτή επισκευή.

Ρομποτική Χειρουργική

ρομποτική χειρουργική DaVinci XiΗ χρήση των ρομποτικών συστημάτων όπως το DaVinci Xi της Intuitive μας έχει δώσει καινούργιες δυνατότητες στη χειρουργική αποκατάσταση των κηλών. Με τη χρήση του ρομπότ έχουμε αυξημένη ευκρίνεια, καλύτερη και τρισδιάστατη όραση μέσα στην κοιλιά, και μεγαλύτερη ακρίβεια και ελευθερία στους χειρισμούς, ώστε πλέον να μπορούμε να επισκευάζουμε ακόμη και δύσκολες ή επιπλεγμένες περιπτώσεις βουβωνοκηλών που άλλοτε θα χρειάζονταν μετατροπή σε ανοικτή επέμβαση. Πρακτικά, για τους ασθενείς αυτό σημαίνει μεγαλύτερες πιθανότητες να ολοκληρωθεί το χειρουργείο με ελάχιστα επεμβατικό τρόπο, χωρίς να χρειαστεί να γίνει ανοικτή επισκευή.

Καταλαβαίνουμε από τα ανωτέρω ότι για την αποκατάσταση μιας βουβωνοκήλης ή μηροκήλης υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη χειρουργείου. Ο χειρουργός που ασχολείται με τη χειρουργική του κοιλιακού τοιχώματος οφείλει να γνωρίζει όλες τις διαφορετικές τεχνικές, ώστε να μπορεί να προτείνει την κατάλληλη σε κάθε ασθενή, αναλόγως του ιστορικού του και των συνοδών παθήσεων που αυτός έχει. Σε κάθε περίπτωση, η επισκευή μιας κήλης έχει τρία βασικά βήματα που δεν αλλάζουν από τεχνική σε τεχνική: αναγνώριση και προετοιμασία της κήλης, ανάταξη των σπλάχνων πίσω στο φυσιολογικό ανατομικό τους χώρο, και επισκευή και ενίσχυση του χάσματος της κήλης, ώστε να μειωθούν τα ποσοστά υποτροπής. Φυσικά, η λαπαροσκοπική και η ρομποτική χειρουργική απαιτούν την κατάλληλη εκπαίδευση, καθώς και την απαραίτητη εμπειρία, από μεριάς του χειρουργού.

Ο κ. Σμπαρούνης είναι εξειδικευμένος στην ελάχιστα επεμβατική αντιμετώπιση κάθε είδους κηλών του κοιλιακού τοιχώματος, τόσο λαπαροσκοπικά και ρομποτικά, όσο και ανοικτά. Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να επιλέξει και να προσφέρει τον καλύτερο συνδυασμό τεχνικών σε κάθε ασθενή του ξεχωριστά, με βάση τις ιδιαιτερότητες του κάθε περιστατικού.

Ποια είναι η Διαδικασία του Χειρουργείου

metropolitan general είσοδος 

  1. Αφού συζητήσετε με το χειρουργό και σας εξηγήσει αναλυτικά τη διαδικασία και προγραμματίσετε την επέμβασή σας, θα πρέπει να είστε λίγο προσεκτικοί ως προς τα βάρη που σηκώνετε μέχρι την επέμβαση. Αποφεύγετε τις βαριές χειρωνακτικές εργασίες, σήκωμα αποσκευών, βαρών, μετακίνηση επίπλων, καθώς και το επίμονο σφίξιμο (είτε για λόγους κένωσης, είτε στα πλαίσια εργασίας) και την παρατεταμένη ορθοστασία.
  2. Την ημέρα που θα σας καθορίσει ο γιατρός, συνήθως μέχρι δυο ημέρες πριν το χειρουργείο, θα κάνετε το λεγόμενο προεγχειρητικό έλεγχο, που αποτελείται από αιμοληψία για κάποιες βασικές εξετάσεις αίματος, ακτινογραφία θώρακος, καρδιογράφημα, και εξέταση από καρδιολόγο και αναισθησιολόγο. Αν χρειάζεται κάποια περαιτέρω ειδική εξέταση λόγω του ιστορικού σας, θα την προγραμματίσει ο χειρουργός σας.
  3. Θα πάρετε οδηγίες από τον αναισθησιολόγο για το τι θα φάτε την παραμονή του χειρουργείου και ποια φάρμακά σας θα πάρετε κανονικά. Αν παίρνετε αντιπηκτική αγωγή λόγω λ.χ. κάποιας αρρυθμίας, βηματοδότη ή άλλου προβλήματος υγείας, θα σας έχει ήδη δώσει οδηγίες ο χειρουργός σας σε συνεννόηση με τον καρδιολόγο ή τον αγγειοχειρουργό σας για το αν θα την αντικαταστήσετε με κάποιο άλλο φάρμακο ή αν θα τη διακόψετε προσωρινά.
  4. Την ημέρα του χειρουργείου θα προσέλθετε στο χώρο του νοσοκομείου, θα οδηγηθείτε στο θάλαμό σας, και θα σας δοθεί μια αλλαξιά ρούχα μιας χρήσεως για να αλλάξετε. Την ώρα της επεμβάσεως θα σας μεταφέρουν στο χώρο του χειρουργείου, θα σας υποδεχθεί ο αναισθησιολόγος σας και θα σας κοιμίσει για να ξεκινήσει η επέμβαση. Η αποκατάσταση βουβωνοκήλης, ειδικά όταν αφορά σε λαπαροσκοπική η ρομποτική επέμβαση, γίνεται με γενική αναισθησία. Σε ορισμένες περιπτώσεις ανοικτής αποκατάστασης, μπορεί να γίνει επισκληρίδιος αναισθησία σε συνδυασμό με μέθη – αυτές τις λεπτομέρειες θα τις έχετε ήδη συζητήσει με το χειρουργό εκ των προτέρων.
  5. Αφού ολοκληρωθεί η επέμβαση και ξυπνήσετε από την αναισθησία, θα φιλοξενηθείτε για λίγο στο χώρο της ανάνηψης, μέχρις ότου ο αναισθησιολόγος και ο χειρουργός σας να κρίνουν ότι έχετε συνέλθει επαρκώς ώστε να μεταφερθείτε στο θάλαμό σας. Συνήθως οι ασθενείς δε φέρουν ουροκαθετήρες ή παροχετεύσεις μετά από μια αποκατάσταση βουβωνοκήλης, αλλά ορισμένες δύσκολες περιπτώσεις ίσως χρειαστούν ειδική μεταχείριση.
  6. Για το υπόλοιπο της ημέρας του χειρουργείου θα μείνετε προληπτικά στο νοσοκομείο για μια διανυκτέρευση, ώστε ο χειρουργός σας να βεβαιωθεί ότι είστε καλά, ότι δεν πονάτε, ότι δε ματώνετε, κ.ο.κ. Θα φάτε ελαφριά από το μενού που θα σας φέρει το νοσοκομείο, και κατά κανόνα μπορείτε να σηκωθείτε, να ντυθείτε, να πάτε τουαλέτα και να μετακινηθείτε ελεύθερα και χωρίς πόνο. Σε σπάνιες περιπτώσεις, κυρίως ανδρών και ασθενών με υπερτροφία προστάτη, ενδέχεται να κάνετε μια μικρή μετεγχειρητική επίσχεση ούρων (να μη μπορείτε να ουρήσετε), οπότε ίσως χρειαστεί να τοποθετηθεί ένας προσωρινός ουροκαθετήρας μετά το χειρουργείο, αν αυτό είναι αναγκαίο, που αφαιρείται σχεδόν πάντα την επόμενη ημέρα.
  7. Την επομένη της επεμβάσεως το πρωί, θα σας επισκεφθεί ο χειρουργός, που, αφού σας εκτιμήσει και κρίνει ότι είστε σε καλή κατάσταση, θα σας δώσει οδηγίες για το άμεσο μετεγχειρητικό διάστημα, δηλ. τις επόμενες μία με δύο εβδομάδες μετά το χειρουργείο, θα λύσει τις όποιες απορίες σας, και θα σας δώσει εξιτήριο. Μια εβδομάδα μετά την επέμβαση, θα επισκεφθείτε το χειρουργό για να σας εκτιμήσει και να αφαιρέσει τυχόν ράμματα που πρέπει να κοπούν.
  8. Μετά την επέμβαση και για 6-8 εβδομάδες θα πρέπει να προσέχετε να μη σηκώνετε ιδιαίτερα βάρη, λ.χ. πάνω από πέντε κιλά, και να μη σφίγγεστε επίμονα. Για ασθενείς που δουλεύουν σε χειρωνακτικές εργασίες ή σε δουλειές που απαιτούν παρατεταμένη ορθοστασία συνιστάται αποχή για το διάστημα αυτό. Κατά τα λοιπά, μπορείτε να συνεχίσετε το καθημερινό σας πρόγραμμα χωρίς κανέναν περιορισμό.
  9. Ορισμένοι ασθενείς, κυρίως άτομα με προβλήματα πηκτικότητας ή που λαμβάνουν αντιπηκτικά, μπορεί να εμφανίσουν μετεγχειρητικό αιμάτωμα στην περιοχή της κήλης ή του οσχέου, που στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων απορροφάται μόνο του μετά το χειρουργείο σε διάστημα δύο ως τεσσάρων εβδομάδων, χωρίς να χρειαστεί κάποια ιδιαίτερη αντιμετώπιση.

Η όλη διαδικασία είναι σχεδιασμένη ώστε να είναι απλή, χωρίς ταλαιπωρίες για τον ασθενή και να του επιτρέψει να γυρίσει την ημέρα του εξιτηρίου κιόλας στην καθημερινότητά του. Αν έχετε απορίες για την επέμβαση ή τη διαδικασία που ακολουθούμε, μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας από τη σελίδα Επικοινωνία του site.

Μη Χάνετε Χρόνο.

Κλείστε ραντεβού με τον κ. Σμπαρούνη για να συζητήσετε από κοντά το πρόβλημά σας. Επωφεληθείτε από τις προνομιακές τιμές στα ραντεβού για φοιτητές και ενστόλους.

Στείλτε μας το Μήνυμα σας

Scroll to Top